تو کار فرهنگی باید خشک مقدس بازی رو کنار گذاشت. بچه ها به شادی و هیجان احتیاج دارن و اینکه همیشه فقط سینه زدن و روضه و گریه باشه اصلا خوب نیست. اسلام دین غم و اندوه نیست بلکه دین سرور و شادی هست . البته منکر اثر فوق العاده تربیتی هیئت و روضه نیستیم و هیئت خیلی هم عالیه اما حرف ما اینه که فقط تو شهادت ها و ایام حزن مسلمون نباشیم بلکه ولادت ها و اعیاد رو هم به نحو احسن جشن بگیریم چرا که خود اهل بیت این رو خواستن :
عنِ الصّادِقِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلایَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا و یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا.
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: شیعیان ما از بقیه خمیرمایه اولیه آفریش ما آفریده شده اند ولایت ما در سرشت آنان عجین گشته است و آنان با خوشی ما خوشحال و با ناراحتی ما ناراحتند.
پس شادی های اهل بیت رو فراموش نکنیم و اینطور نباشه که مردم اسلام روبه گریه و عزا بشناسن و بچه مذهبی رو یه آدم بی احساس و غمگین و خشک فرض کنن.
چرا همه ی نذری ها فقط توایام عزاداریه؟؟؟
ای کاش واسه ایام شادی اهل بیت و اعیاد بزرگی مثل عید غدیر و نیمه شعبان هم نذری بدیم چراکه ثواب اطعام روز غدیر از همه ی روزها بیشتره . ای کاش تو ولادت ها هم نذری بدیم و جشن بگیریم و در شادی اهل بیت ما هم شاد باشینم وهمونطور که تو محرم سیاه می پوشیم و سیاهی می زنیم ، تو ولادت ها و جشن ها هم چراغونی کنیم و پارچه رنگی بزنیم و لباس رنگی و سفید بپوشیم.
درباره این سایت